در این مقاله به بررسی روش هایی که میتوان سنگ ها را عایق نمود، می پردازیم.
اساساً، سنگ ها را به سه روش ميتوان عايق نمود که در زیر به شرح کامل هر روش پرداخته خواهد شد.

روش اول: روش لايه ماده شیمیایی سيلر (sealer)

اين عمل مانند قرار دادن يك شيشه روي سنگ است.

اول، این عمل موجب میشود روزنه های سنگ بسته شود و سنگ نتواند تنفس کند.
دوم، ضريب سايش اكثر كوتينگها پايين است و به مرور زمان این مواد از روی سطح سنگ پاک می شود.
سوم، ضريب انقباض و انبساط حرارتي سیلر استفاده شده با سنگ متفاوت می باشد.
چهارم، اكثرا باعث تغيير رنگ سنگ می شود.
پنجم، به مرور زمان این مواد از روی سطح سنگ پوسته می شوند.
ششم، شوره ها از پشت سنگ به روی سنگ منتقل می شود و بين لايه كوتينگ و سنگ می ماند.

روش دوم: اشباع كننده ها

اين مواد بيشتر در بازار به صورت تركيبی با آب هستند؛ يعنی حلال آنها آب هست.

اول، بيشتر در فضای بين مولكولی جاي گذاری می شوند.
دوم، در صورتی كه اين مواد نيز مشكلات خاص خودشان را دارند.
سوم، منافذ تنفسی سنگ را پر می كنند.
چهارم، در سطوح افقی ماندگاری كمی دارند که مدت زمان آن بین 2 تا 3 سال است.

روش سوم: مواد نانو با عملكرد نانو

اين مواد با مولكول ها واكنش داده، رفتار مولكولی سنگ را عوض می كنند؛ يعني دور مولكول های سنگ يک غشا تشكيل داده و خاصيت چسبندگی مولكولی را تقريبا صفر می كند.

اول، اين عمل در حالی هست كه منافذ تنفسی و فضای بين مولكولی باز است و سنگ نفس می كشد.
دوم، نانوهای شناخته شده هيچ گونه تغيير رنگی در ساب و رنگ سنگ ندارد و صرفا سنگ را ضد آب و روغن و جرم می كند.
سوم، مواد نانو با داشتن خواص عملكرد بالا سطوح را نيز حدود ٧٠ درصد ضد باكتری و ميكروب و قارچ می كند.