مواد مذاب آتشفشان هایی هستند که وقتی به بیرون میریزند وسرد می شوند سنگ گرانيت را تشکیل می دهند. این سنگها رنگهای ثابتی دارند . و بهترین موارد مصرف آن  در کف پارکینگ – دیواره- پله و بدنه استفاده می شوند. چون جذب آب کمی دارند و لک نمی گیرند از لحاظ قیمت هم مقرون به سرفه می باشند.  فقط در کف واحد مسکونی قابل استفاده نمی باشند (به دلیل اشعه رادیو اکتیو سنگ گرانیت در محیط بسته خطرناک می باشد و به مرور زمان سرطان زاست اما در محیطهای اداری که در باز می باشد مشکلی برای اجرای آن نیست همچنین سیمان با فولدسپات درون سنگ گرانیت یک ماده ای ترشح می کند که و از بند های سنگ بیرون می آید و باعث پوسیدگی فرش می شود)
سنگ های گرانیت به دو دسته تقسیم می شوند:
1- سنگ آذرین درونی
مواد مذاب اعماق آتشفشانند و از بهترین نوع سنگ می باشد چون زمان بیشتری برای سرد و سخت شدن سپری می کنند.
2- سنگ آذرین بیرونی
خاکستر مواد مذاب آتشفشان ها می باشند. این سنگها تراکم کمی دارند و خلل فرج بیشتری دارند و عمدتاً در رنگهای روشن می باشند.
هر چه تراکم سنگ بیشتر باشد ساب پذیرتر می باشد و برش آن سخت تر می گردد و حتی وزن سنگ نیز بیشتر می باشد:
مانند سنگ گرانيت قرمز یزد – نهبندان – تویسرکان

معایب سنگ گرانیت

سنگ های گرانیت با ملات درگیر نمی شوند و به مرور زمان که ملات خشک می شود سنگ های گرانیت شروع به ریزش می کنند. به همین دلیل روش کارکردن این سنگ در خارج به صورت فریم فلزی با پیچ و رل پلاک می باشد که اصطلاحاً این روش را خشک کار کردن می نامند و در ایران معمولا به صورت اسکوپ کار می کنند.
عمر مفید این کار هم برای سنگ های گرانیت 10 سال می باشد.
سوزاندن سنگ با دستگاه هوا برش را اصطلاحا فلیم کردن سنگ می نامند و باعث می گردد یک لایه از روی سنگ برداشته شود و زیبایی دارد و باعث اصطحکاک می گردد.